Uluslararası Nâzım Hikmet Ödülü'nün ikincisi ise Martinikli şair Aime Cesaire'nin oldu. Jüri Üyeleri yine şairlerin bütün yapıtlarını dikkate alarak değerlendirme yaparak sonucu açıkladı. Açıklamada; "Cesaire'nin dizeleri yalnızca iki dünya savaşı arasında yaşanan insanlık dramını değil, 20. yüzyılda bütün ezilenlerin özgürlük ve eşitlik özlemini çarpıcı bir dille açıkladığı için ödüle değer bulunduğu belirtildi. 

TÜYAP Fuarcılık'ın sponsorluğunda 5 bin dolar ve bir plaketten oluşan ödül 17 Ocak 2000’de saat 20.00'de Atatürk Kültür Merkezi'nde düzenlenen bir törenle verildi.  Yaşlılığı ve hastalığı nedeniyle törene katılamayan Césaire’in ödülünü tiyatro yönetmeni Mehmet Ulusoy ve Fransız sanatçı Mitchele Moreau aldı.  Törende, tiyatro sanatçıları Genco Erkal ve Jülide Kural Nazım Hikmet şiirleri okudu. İstanbul Devlet Opera ve Balesi sanatçıları Hülya Aksular'ın kariografisini yaptığı ve Oktay Keresteci ile birlikte sahne aldığı "Güz" ile Sibel Kasapoğlu'nun kariografisini yaptığı, Canan Şadalak, Çiğdem Erkaya, Kaan Yazgan, Selim Borak'ın oynadığı "Tanya"da Nâzım'ın dizeleri dans ritmiyle yorumlandı.

 

Geceye ilk ödül sahibi Adonis ve Seçiciler Kurulu üyeleri katıldı.  Nevzat Şenol'un sunduğu ödül töreni ayrıca, Yunanistan'dan Aliki Kayalıoğlu'nun katılımı ile Nâzım Hikmet adının Türk-Yunan dostluğunu pekiştirdiği bir gösterisi oldu.

AIME CESAIRE

Césaire 1913'te Martinik'te doğdu. Paris'te, Ecole Normale'i bitirdi. Gene Paris'te siyah Afrikalılara kültürel kimliklerini yeniden kazandırmayı amaçlayan edebiyat akımını başlattı. 1939'da Martinik'e dönerek bir süre öğretmenlik yaptı.1941'de Césaire'le tanışan André Breton onun yapıtlarının daha iyi tanınmasına yardımcı oldu.1946'da Komünist Parti adayı olarak yerel seçimlere giren Césaire, Fort-de-France'ın Belediye Başkanlığı'na seçildi. 1956'da Macaristan'daki ayaklanmanın Sovyetler Birliği tarafından bastırılması üzerine Komünist Parti'den ayrılarak Martinik Bağımsız Devrim Partisi'ni  kurdu. Şiirlerinde geleneksel biçimlerden uzaklaşarak gerçeküstücü akımın anlatımın özgürlüğünden yararlandı ve Afrika'ya özgü çarpıcı imgeler kullandı. Cahiers d'un retour au pays natal (Anavatana Bir Dönüş Defteri, 1939), Les armes miraculeuses, (Mucizevi Silahlar,1946); Soleil cou coupé (Boynu Vurulmuş Güneş,1948); Ferrements (Prangaya Vurmalar, 1960) gibi şiir kitaplarının yanı sıra La Tragédie du Roi Christophe (Kral Christophe'unTrajedisi, 1963) ve Une saison au Congo (Kongo'da Bir Mevsim,1966) gibi oyunları da vardır. Bu son oyunu Paris'te çalışan tiyatro yönetmeni Mehmet Ulusoy tarafından sahneye konmuş, Fransa'da ve Martinik'te büyük başarı kazanmıştır.